سهراب سپهری- شاعری دیدم به گل سوسن می‌گفت «شما»

0
  • sohrab sepehri
    گاه ‌گاهی قفسی می‌سازم با رنگ، می‌فروشم به شما

    تا به آواز شقایق که در آن زندانی است

    دل تنهایی‌تان تازه شود.
    —————-
    لب دریا برویم.
    تور در آب بیندازیم
    و بگیریم طراوات را از آب.
    ریگی از روی زمین برداریم
    وزن بودن را احساس کنیم.
    —————-
    من به مهمانی دنیا رفتم:
    من به دشت اندوه،
    من به باغ عرفان،
    من به ایوان چراغانی دانش رفتم.
    رفتم از پله مذهب بالا.
    تا ته کوچه شک.
    تا هوای خنک استغنا،
    تا شب خیس محبت رفتم.


    من به دیدار کسی رفتم در آن سر عشق.
    چیزها دیدم در روی زمین:
    کودکی دیدم، ماه را بو می‌کرد.
    قفسی بی در دیدم که در آن، روشنی پرپر می‌زد.
    نردبانی که از آن، عشق می‌رفت به بام ملکوت.
    من زنی را دیدم، نور در هاون می‌کوبید.
    من گدایی دیدم، در به در می‌رفت آواز چکاوک می‌خواست
    و سپوری که به یک پوسته خربزه می‌برد نماز.

    من الاغی دیدم، یونجه را می‌فهمید.
    در چراگاه «نصیحت» گاوی دیدم سیر.
    شاعری دیدم هنگام خطاب، به گل سوسن می‌گفت: «شما»

    منبع :
    کتاب شعر زمان ما 3
    موسسه لنتشارات نگاه
    محمد حقوقی

    همچنین ببینید:
    چراغ باشیم نه قاضی

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۲ رای
    ممکن است شما دوست داشته باشید
    ارسال یک پاسخ

    آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

    این سایت توسط reCAPTCHA و گوگل محافظت می‌شود حریم خصوصی و شرایط استفاده از خدمات اعمال.

    The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.