یادداشت های میثم همتی
پای کژ را کفش کژ بهتر بود
مر گدا را دستگه بر در بود
مولانا
برای پای کج، کفش کج لازم است. پای کج، سمبل هشیاری که در ذهن کج شده،
بنابراین باورهای کج هم می‌خواهد. اگر پا کج باشد، کفش درست حسابی و راست به آن نمی خورد.
انسانی که در ذهن زندگی می‌کند و هشیاری جسمی دارد، سوالهایش غلط و لق است، بنابراین، جوابهای لق می‌شنود. اگر درد حمل می‌کند، خود نیز دردمند است و درد ایجاد می‌کند و به درد توجه دارد و برنامه و استادی دردناک می‌خواهد و به سیستمی توجه می‌کند که درد ایجاد کند. درد، یا باور دردناک، کفش کج است.
دسته بندی‌ها: الماس هایی از مولانا