مولانا كه هنگام بهار تمام زيبايهاي طبيعت را به دقت مينگرد، هرگز محو زيباييهاي صوري و ظاهري نميشود و از هر صورتي و ظاهري به باطني و حقيقتي راه مييابد. در زمستان، وقتي همه جا زير برف پوشيده شده و همه چيز يخ زده است، به خورشيدي نياز است تا برفها را آب كند و زمين را از زير كفن برف نجات دهد و اين مردان حق هستند كه بايد تيغ خورشيد را بركشند و دلهاي پوشيده از برف و يخزده مردمان را حياتي دوباره بخشند:
چون زمين زين برف در پوشد كفن
تيغ خورشيد حسامالدين بزن
دسته بندیها:الماس هایی از مولانا