سلامتی، مهمترین مسئله یک برنامه نویس

1- بی نظمی
متاسفانه خیلی از برنامه نویسان در برنامه ریزی برای زندگی شخصی خود دچار مشکلات فراوان هستند . البته این مشکلات در جامعه ای که ما در آن
زندگی می کنیم به دلیل وجود مشکلات اقتصادی و اجتماعی بیشتر است .
برنامه نویسانی که در خود توانایی و مهارت بالایی احساس می کنند ، معمولا یک سر دارند و هزار سودا و
به ندرت به کار یا پروژه جدیدی نه می گویند ، مگر اینکه به طور ثابت در شرکتی مشغول به کار باشند
و پروژه های آن شرکت امان از آنها بریده باشد
وجود پروژه های فراوان و بار گزاری بیش از حد این پروژه ها در مغز انسان ، به گرفتاری های
فراوانی منجر می شود که یکی از آنها مهار زمان و برنامه ریزی است.
یکی دیگر از دلایل بوجود آمدن بی نظمی در زندگی برنامه نویسان به ماهیتت خلاقانه این کار مربوط می شود . برنامه نویس مانند هنرمند یک محصول فکری خلق می کند
خلاقیت ، دشمن شماره یک نظم زمانی است ، زیرا وقتی چشمه خلاقیت فواران می کند خیلی خوب می دانید که باید دم را غنیمت بدانید
و بدون فوت وقت معماها و راه حل ها را دنبال کنید . چون چند ساعت دیگر اصلا تضمینی نیست
که ذهنتان با اراده شما همراهی کند.

به همین دلیل برنامه نویسان به دفعات مهار زمان از دستشان می رود و ناگهان متوجه می شوند که برای به چالش کشیدن یک معمای برنامه نویسی و فائق آمدن بر آن
مثلا هشت ساعت بی وقفه پشت کامپیوتر نشسته اند و زمان از نیمه شب گذشته و هنوز شام نخورده اد . وضعیت روز بعد هم مشخص است : استراحت تا ظهر به دلیل خستگی شب قبل

2-رژیم غذایی بد
نخستین پیامد بی نظمی ، رژیم غذایی نامناسب است . مراقب باشید که خوردن همبر گر و پیتزا و انواع فست فود ها به الگوی غالب غذایی شما تبدیل نشود.
برای خوردن مواد غذایی سالم و متناسب وقت کافی اختصاص دهید .
صبحانه ، نهار و شام را به موقع بخورید مراقب باشید که چالشهای بی انتهای برنامه نویسی اسیرتان نکند . در طول روز نوشیدن آب و ابمیوه را فراموش نکنید.

3- بدخوابی
پیامد مهم دیگر بی نظمی ، بد خوای است . جا به جا شدن ساعات خواب به ویژه بیدار ماندن تا نیمه شپب و سپیده صبح ، به از دست رفتن صبح روز بعد و کسلی و بی حالی در تمام روز منجر می شود .
بد خوابی و بی خوابی بعلاوه براینکه ریتم دستگاه گوارش شما را مختل می کند انواع ناراحتی های روحی پنهان را بر همراه دارد .
طراوت و شادابی و حس پر انرژی بودن در ابتدای صبح را از انسان می گیرد و به تدریج یک خستگی مزمن دردرون انسانلانه می کند .

4- پرداختن به جزئیات
ماهیت برنامه نویسی به گونه ای است که آدم را به وسواس ” پرداختن به جزئیات ” دچار می کند ، زیرا اگر یک کلمه از هزاران خط کد نویسی شما غلط باشد ، برنامه درست کار نمی کند .
اما زندگی روزمره نیازمند چنین دقت و وسواسی نیست .لازم نیست جزئیات همه چیز را در همه مسائل دنبال کنیم یا برای دیگران توضیح دهیم .

5-تعصب فنی
تعصب فنی بسیار مخرب است . بارها مشاهده کرده ام در مجادله میان طرفداران جاوا یا دات نت یا لینوکس و ویندوز ، رگ گردن آدم های متعصب بیرون می زند .
اگر شما به این تعصبات مبتلا هستید با خود بگویید : (( بی خیال ! حرص نخور ! دنیا دو روزه !))
نرم افزار یک ابزار مجازی است که برای سهولت زندگی در عصر دیجیتال پدید آمده است . ابزار در خدمت ماست ، ما نباید در اسارت ابزار باشیم . اگر به این تعصبات زیاد بها دهید ، سلامتی روح وروان خود را به خطر خواهید انداخت .

6- غرور و تکبر
برنامه نویسان آدم ها ی خلاقی هستند ، یعنی مجبورند که خلاق باشند نه اینکه لزوما با استعداد باشند . آدم های باهوشی هم هستند ، یعنی مجبورند که باهوش باشند وگرنه برنامه هایشان باگهای فراوانی خواهند داشت . ترکیب این روحیه خلاقانه و هوش منطقی و ریاضی ممکن است آدم رابه نزدیکی پرتگاه غرور و تکبر ببرد .
اگر می بینید در ارتباطات اجتماعی با اطرافیانتان مشکلاتی داردید ، شاید برخی از این مشکلات در غرور و تکبر شما ریشه داشته باشد ، پیشنهاد من این اشت وقتی که به میان مردم می روید لبلس برنامه نویسی را از تن به در کنید .
برای مردم نسخه نپیچید . افکارشان را دیباگ نکنبد سعی کنید خاکی و صمیمی باشید . واقعیت تلخ این است که مهارت و هوش شما برای خیلی از مردم هیچ اهمیتی ندارد . برای آنها مهم این است که چقدر انسان هستید و چقدر احساس دارید .

6- کرخت شدن اندام
کار برنامه نویسی یک فعالیت فکری است که ساعت های زیادی از شبانه روز شما را به خود اختصاص می دهد.
به همین دلیل تحرک جسمانی کاهش می یابد ، بدن کرخت می شود و عضلات رو به ضعف می روند .
چاره کار این است که با فعالیت های ورزشی و تفریحی که تحرک به همراه دارد بدنتان را در وضعیت تعادل نگه دارید .
آخر هفته ها به کوه پیمایی ة طبیعت گردی ، شنا و دوچرخه سواری روی بیاورید . هم لذت خواهید برد ، هم برای یک هفته کاری دیگر حسابی نیرو خواهید گرفت .

منبع : مجله شبکه ، بهروز نوعی پور

جمله پایانی : Debugger خود باشید